Κάναμε πλάκα τις προάλλες σε μια παρέα καθώς συζητούσαμε για τον νεαρό υποψήφιο βουλευτή φίρμα στην Επαρχία του, ο οποίος σε διαφημιστικό του σποτάκι αντέγραψε την ομιλία του από Ελλαδίτη υποψήφιο βουλευτή. Ίδια και απαράλλακτη στιχομυθία, μόνο που τα όσα λέει ο μικρός εν έτη 2021, τα είπε κάποιος άλλος επακριβώς το 2019. Κρίμα…
Τρεις βδομάδες μας χωρίζουν από την εκλογική αναμέτρηση που θα καθορίσει τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν τη νέα κυπριακή Βουλή. Το ενδιαφέρον των πολιτών και οι προσδοκίες τους από το νέο κοινοβούλιο κινούνται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, γεγονός που αποτυπώνεται και από την μειωμένη προθυμία για συμμετοχή στις δημοσκοπήσεις. Οι συνθήκες στις οποίες θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές της 30ης Μάϊου πρωτοφανείς, ενώ το ποσοστό της αποχής εκτιμάται πως θα κινηθεί σε υψηλά επίπεδα αν και αυτό δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια.
Ποιοι είναι οι λόγοι όμως για τους οποίους οι πολίτες έχουν χαμηλό ενδιαφέρον και χαμηλές προσδοκίες για την διαδικασία αλλά και για τη Βουλή που θα προκύψει;
Πέραν από την πανδημική κόπωση και το «ποινικό μητρώο» των παραδοσιακών κομμάτων, αυτό που εμφανώς απουσιάζει από τον δημόσιο διάλογο είναι το όραμα για την επόμενη ημέρα της κρίσης που βιώνουμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Η απαραίτητη επιδοματική πολιτική που ακολουθήθηκε ανά το παγκόσμιο, σύντομα θα τελειώσει και σε κάποια στιγμή θα εκδοθεί ένας λογαριασμός τον οποίο θα πρέπει να εξοφλήσουν οι φορολογούμενοι.
Τι μας λέει λοιπόν η πλειοψηφία των υποψηφίων στις Βουλευτικές εκλογές; Απ’ όποιο κόμμα και αν προέρχονται, είτε της κυβερνώσας παράταξης είτε της αντιπολίτευσης, όλοι ανεξαιρέτως δηλώνουν δικαιωμένοι για τις προηγούμενες εκτιμήσεις τους για όλα ανεξαιρέτως τα ζητήματα. Όλοι μιλούν για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, όμως την ώρα που έπρεπε αυτές να προωθηθούν, με τον δικό τους τρόπο εμπόδισαν την εξέλιξη. Όλοι αόριστα μιλούν για τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά κανείς για το πως ακριβώς θα δημιουργηθούν οι απαραίτητες θέσεις εργασίας για να ξαναπάρουν μπρος οι μηχανές της κυπριακής οικονομίας.
Η ανάλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας, είναι το πιο εύκολο πράγμα. Το σήμερα είναι ενώπιον μας. Μπορεί ο καθείς να βγάλει τα συμπεράσματα του. Από αυτούς όμως που ζητούν τη ψήφο μας, θα έπρεπε να ακούγαμε ολοκληρωμένες προτάσεις για το αύριο, γι’ αυτά που έχουμε μπροστά μας. Εκεί υστερούμε.
Νέοι υποψήφιοι, παιδιά 28-30 χρονών, που δυσκολεύονται να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, αναπαράγουν ληγμένα συνθήματα και ατάκες της δεκαετίας του ’80 και λερώνουν τους δρόμους με αφίσες γεμάτες αόριστες υποσχέσεις.
Δεν ήμασταν και δεν θα γίνουμε ποτέ οπαδοί της ισοπέδωσης. Είμαστε βέβαιοι πως κάποιοι εκ των πεντακοσίων πόσων υποψηφίων, μπορούν να προσφέρουν κάτι καλύτερο. Έμειναν τρεις βδομάδες μέχρι τις κάλπες και όσοι ψηφοφόροι σκοπεύουν να πάνε στις κάλπες, καλά κάνουν να είναι βέβαιοι ποιους θα επιλέξουν.
Όσο αφορά τους Υποψήφιους και τους κομματάρχες, καλό θα ήταν να μην παρασύρονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και να πολιτεύονται στο πνεύμα του ψηφιακού όχλου, αλλά επιτέλους να σοβαρευτούν και να μιλήσουν υπεύθυνα και συγκεκριμένα στον κόσμο…
