Σύμφωνα με την Daily Mail, η Ίντερ δεν έχει «καμία ελπίδα» στον τελικό του Champions League κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι και ενώ δεν πρέπει ποτέ να δίνει κανείς ιδιαίτερη σημασία σε ορισμένα «κίτρινα» αγγλικά ταμπλόιντ, είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη και η Gazzetta dello Sport χαρακτηρίζει την αναμέτρηση του Σαββάτου (10/06) στην Κωνσταντινούπολη ως «mission impossible» για την ιταλική ομάδα. Υπήρξε μάλιστα κάποια συζήτηση σχετικά με το αν πρόκειται, τουλάχιστον στα χαρτιά, για τη μεγαλύτερη αναντιστοιχία και διαφορά δυναμικότητας που έχουμε δει ποτέ σε αυτό το στάδιο της διοργάνωσης.
Στην Ιταλία, όλοι, από τον Φάμπιο Καπέλο μέχρι τον Αντόνιο Κασάνο, αναγνωρίζουν ότι η Σίτι είναι καλύτερη ομάδα και το ξεκάθαρο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Στην Αγγλία, ο Τζέιμι Κάραχερ υποστήριξε ότι η Ίντερ είναι «επίπεδα κάτω» από τους αντιπάλους της που κυνηγούν το τρεμπλ, ενώ ο Mάικλ Όουεν είναι ανένδοτος, ότι ούτε ένα μέλος της ομάδας του Σιμόνε Ιντζάγκι δεν θα έμπαινε στο αρχικό σχήμα του Πεπ Γουαρδιόλα.
Έχουμε λοιπόν μετά βεβαιότητας, από τη μια ένα μεγάλο φαβορί με τεράστια πίεση για να το αποδείξει και στο χορτάρι και από την άλλη, ένα αουτσάιντερ που έχει σαφώς λιγότερο άγχος, γιατί δεν έχει τίποτα να χάσει, παρά μόνο να κερδίσει. Δίκαια λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι η Ίντερ ζει πιο χαλαρά τις στιγμές. Ωστόσο,η ερώτηση είναι η εξής. Αισθάνεται καθόλου φόβο; Αν κάποιος πει «όχι», θα λέει ψέματα. Ποιος άλλωστε θα κοιμόταν ήσυχος στο «Απιάνο Τζεντίλε», όταν ήξερε πως θα βρει απέναντι του, τους Κέβιν Ντε Μπρόινε, Ιλκάι Γκιουντογάν, και Έρλινγκ Χόλαντ; Κανείς!
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια... ήρεμη αυτοπεποίθηση για τους «νερατζούρι». Έχουν αψηφήσει τα προγνωστικά στο παρελθόν και είναι απολύτως κατανοητό ότι δεν βλέπουν κανέναν λόγο γιατί να μην μπορούν να το ξανακάνουν. Θυμηθείτε, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπαιρναν την πρόκριση από τον όμιλό τους. Έχοντας μπει στην εξίσωση με την Μπάγερν Μονάχου και την Μπαρτσελόνα, θεωρήθηκε ότι ο πιο ρεαλιστικός στόχος της Ίντερ ήταν η πρόκριση στο Europa League. Και όμως, όλοι διαψεύστηκαν.
Aπό την άλλη, η Σίτι είναι η κορυφαία ομάδα του πλανήτη και αυτό δεν επιδέχεται αντίρρησης ούτε από τους... εχθρούς των «γαλάζιων» του Μάντσεστερ. Άπαντες κλίνουν το γόνυ στην αρμάδα του Πεπ. Το αίσθημα ανωτερότητας το γνωρίζουν και οι ίδιοι, απλά το αφήνουν στην άκρη του μυαλού τους, για να μη μετατραπεί σε έπαρση. Ως γνωστόν η έπαρση και η αλαζονεία, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε σκληρή τιμωρία, αυτούς που καβαλάνε το καλάμι...
Σε τελική ανάλυση, ένας τελικός είναι πάντα ένας τελικός. Σε διπλά παιχνίδια πιθανόν οι Ιταλοί να μην είχαν πιθανότητες, αλλά σε ένα και μοναδικό ματς, όλα τα σενάρια είναι πάνω στο τραπέζι. Αν οι τελικοί κρίνονταν με βάση τα στατιστικά και τις ατομικές επιδόσεις έπρεπε ήδη οι αξιωματούχοι της UEFA να είχαν πακετάρει το τρόπαιο για το Μάντσεστερ.
Αλλά αυτά δε γίνονται στην πραγματική ποδοσφαιρική ζωή. Εκεί, στους αιώνες των αιώνων δυο ομάδες, με τα υπέρ και τα κατά τους, θα δίνουν μάχη και θα χύνουν ιδρώτα, αίμα και δάκρυα, για να μείνει στο τέλος μια όρθια και να σηκώσει στον ουρανό το κύπελλο με τα «μεγάλα αυτιά».
