Τα κατάφερε και μας συγκίνησε ο Έλληνας ΥΠΕΞ. Ακούγοντας τις δηλώσεις του μετά την συνεδρία του εθνικού συμβουλίου, ένοιωσα εθνική ανάταση και υπερηφάνεια. Πραγματικά για αρκετές ώρες μετά τις δηλώσεις του ένιωθα ότι ήμουν μαθητής του γυμνασίου και λάμβανα μέρος σε παρέλαση εθνικής επετείου. Στα αυτιά μου, για ώρες, ηχούσε το «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών». Τα κατάφερε ο μπαγάσας και προς στιγμή ξέχασα ότι η μισή μας πατρίδα είναι σκλαβωμένη, ξέχασα ότι λίγα χιλιόμετρα πιο περά υπάρχουν 40,000 πάνοπλοι τούρκοι στρατιώτες, ξέχασα ότι για να επισκεφτείς τον Απόστολο Ανδρέα πρέπει να δείξεις το διαβατήριό σου στον Τούρκο εισβολέα και το κυριότερο ξέχασα, ότι πριν λίγες μέρες χάθηκε ίσως και η τελευταία ευκαιρία για επανένωση.
Ο κ. Κοτζιάς ανέλυσε με υπερηφάνεια τις κατακτήσεις στο Crans Montana. Δήλωσε πως για πρώτη φορά το κυπριακό μπήκε στην σωστή του διάσταση στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας και ότι η νέα αυτή διάσταση θα είναι το πρώτο θέμα σε όλες τις μελλοντικές συνομιλίες. Ακόμα μας είπε ότι οι θέσεις μας στο Crans Montana έχουν βρει απήχηση σε όλο τον κόσμο και όλοι τώρα τις κατανοούν. Τέλος μας είπε ότι η συμπόρευση (χέρι χέρι όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο φίλτατος Ιωάννης Κασουλίδης) Ελλάδος και Κύπρου στην Ελβετία, έφερε πιο κοντά τους δυο λαούς.
Με όλο τον σεβασμό για τις εκτιμήσεις του ΥΠΕΞ της Ελλάδος, αν όλα τα πιο πάνω ήταν πραγματικότητες τότε οι καμπάνες των εκκλησιών μας θα κτυπούσαν χαρμόσυνα και ο κυπριακός ελληνισμός θα ατένιζε με αισιοδοξία το μέλλον. Δυστυχώς όμως όλα αυτά τα λέμε εμείς, τα ακούμε εμείς, και το χειρότερο στο τέλος τα πιστεύουμε.
ΟΙ «ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ» ΜΑΣ
Ας πάρουμε λοιπόν τις περιβόητες «κατακτήσεις» του Crans Montana μία μία.
Πώς μπορούμε να μιλούμε για κατάκτηση όταν είναι η πρώτη φορά που μετά από ένα ναυάγιο η άλλη πλευρά μίλα πλέον απροκάλυπτα για σχέδιο Β (δυο κράτη) και σχέδιο Γ (προσάρτηση).
Για ποιες μελλοντικές συνομιλίες μιλάτε όταν η άλλη πλευρά δηλώνει ότι τυχόν νέες προσπάθειες δεν μπορεί να είναι μέσα στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Εκτός αν σκοπεύουμε πλέον, να συνομιλούμε μεταξύ μας.
Για ποια κατανόηση από τον διεθνή παράγοντα μιλάτε όταν και αυτή η ΕΕ, η δίκη μας ΕΕ, κράτησε ίσες αποστάσεις.
Τέλος δεν χρειαζόταν κανένας κ. Κοτζιάς και κανένα Crans Montana για να φέρει κοντά τους δυο λαούς. Η Ελλάδα και η έννοια του ελληνισμού είναι βαθιά χαραγμένη στην καρδιά κάθε Έλληνα της Κύπρου. Εμείς οι Ελληνοκύπριοι νοιώθουμε υπερηφάνεια για την Ελλάδα μας όταν είναι δυνατή και σεβαστή από όλους. Ταυτόχρονα όμως ματώνει η καρδιά μας όταν την ρεζιλεύει ο κάθε βάρβαρος βορειοευρωπαίος.
Ναι κ. Κοτζιά ματώνει η καρδιά μας για το πώς καταντήσατε (όχι ειδικά εσείς αλλά όλοι σχεδόν οι έλληνες πολιτικοί) την Ελλάδα μας. Αιμορραγεί η καρδιά μας όταν, σαν την παλιά ψωροκώσταινα, εκλιπαρεί τον κάθε Schäuble για δανεικά. Όταν ζητιανεύει από την κάθε Christine Lagarde. Όταν την προσβάλλει ο κάθε Dijsselbloem.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ
Αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε την Κύπρο και γενικά τον ελληνισμό να αφήσετε τους λαϊκισμούς και τα μασκαραλίκια και να καθίσετε όλοι οι έλληνες πολίτικοι, ενωμένοι , για να βρείτε τρόπους να φέρεται και πάλι την περηφάνια στον ελληνισμό. Η περηφάνια δεν επιτυγχάνεται με δηλώσεις και τσάπα μαγκιές. Η περηφάνια θα επανέλθει μόνο όταν καταστήσετε και πάλι την Ελλάδα μας ένα αξιοπρεπή και σεβαστό εταίρο στο διεθνές σκηνικό. Μόνον όταν γίνουν αυτά, μόνον τότε, θα μπορέσετε να βοηθήσετε ουσιαστικά τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Με όλο τον σεβασμό, πηγαίνετε πίσω κ. Κοτιζα και να μας έρθετε και πάλι όταν θα είστε εις θέση να μας πείτε τα πραγματικά ευχάριστα νέα για την Ελλάδα μας και τον ελληνισμό γενικότερα. Όταν θα μπορείτε να μας πείτε ότι η Ελλάδα μας είναι πια δυνατή και σεβαστή. Δεν μας βοηθάτε με συνθήματα και φανφάρες. Οι δήθεν κατακτήσεις του Crans Μontana δεν προσφέρουν τίποτα. Τουναντίον, μας παρασύρουν σε επικίνδυνα μονοπάτια με καταστροφικά αποτελέσματα.
Ελάτε ξανά κ. Κοτζιά όταν θα μπορείτε να μας πείτε ότι η Ελλάδα μας δεν είναι πια το πρώτο θέμα σε κάθε Εurogroup. Όταν θα μπορείτε να μας πείτε ότι το ελληνικό υπουργείο οικονομικών δεν περιμένει πια τα δανεικά για να πληρώσει τις πενιχρές συντάξεις. Όταν θα μπορείτε να μας πείτε ότι δεν τολμά πια ο Τουρκαλάς να παραβιάζει το Αιγαίο.
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ
Όταν λοιπόν θα μπορείτε να μας φέρετε αυτά τα πραγματικά καλά νέα, ελάτε ξανά για να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί ζήτω ο ελληνισμός. Μόνον τότε θα κτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες των εκκλησιών μας. Μόνον τότε θα μπορέσει αυτός ο δύσμοιρος λαός να ατενίσει και πάλι το μέλλον με ελπίδα.
Σε μια σκλαβωμένη πατρίδα μόνο τα πραγματικά ελπιδοφόρα νέα έχουν απήχηση. Όλα τα αλλά είναι φθηνός λαϊκισμός. Μπορεί στην Ελλάδα όλα αυτά να περνούν. Εδώ όχι.
Βλέπετε εδώ είναι Κύπρος, δεν είναι παίξε γέλασε! (Για να σου θυμίσω και εκείνο που είπε κάποτε ο Νιόνιος μας για τα Βαλκάνια στον ανεπανάληπτο «Μπάλλο» του και έγραψε ιστορία).
