Του Γιώργου Χρυσάνθου
Μάρω
"Θέλω τη ζωή μου πίσω."
Μέσα Ιουνίου και τρεις Βαρωσιώτισσες μπαίνουν μαζί με το συνεργείο του Alpha, μετά από 47 χρόνια στην περίκλειστη πόλη. Κατευθύνονται στο Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου και στέκονται προσοχή μπροστά στην ιστορία.
Ελένη
"Υποκλίνομαι σε αυτούς τους ανθρώπους που επινόησαν την ιδέα αυτού του Λυκείου."
35 ημέρες μετά και φτάνοντας στο σήμερα, το συνεργείο του Alpha αντίκρισε ένα διαφορετικό θέαμα.
Η ιστορία δεν παραγράφεται ωστόσο ο τουρκικός στρατός προσπαθεί να την κρύψει πίσω από άσπρα πλακάτ, τα οποία τοποθέτησαν για να κρύψουν την επιγραφή «Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου». Το ίδιο έκαναν και σε αρκετά άλλα κτήρια, όπως για παράδειγμα απέναντι στο Ελληνικό Γυμνάσιο.
Ενώ η αλλοίωση του χώρου στο Bαρώσι, δεν σταματά εδώ. Tο παραλιακό εστιατόριο Φάληρο. Αντί να το διατηρήσουν, μετά τις ζημιές που υπέστη από το πέρασμα του χρόνου, οι μπουλντόζες το κατεδάφισαν.
Για τα μάτια του Ερντογάν
Παρά το γεγονός ότι αν δεν αλλάξει κάτι στο πρόγραμμά του, ο Ερντογάν δεν θα πάει αύριο στην Αμμόχωστο, οι προετοιμασίες συνεχίζονται, αφού θα ενωθεί μέσω διαδικτύου με το σημείο για να παρακολουθήσει διάφορες τελετές.
Στην είσοδο του Δημοτικού Κήπου γίνονται οι τελευταίες εργασίες ενόψει της αυριανής ημέρας.
Στον Δημοτικό Κήπο αφαίρεσαν τα σιδερένια ψάρια, στα οποία οι Βαρωσιώτες κάρφωναν πορτοκάλια, στη γιορτή του Πορτοκαλιού, μπήκε ψεύτικο γρασίδι και στήθηκε σκηνικό για τα αυριανά εγκαίνια μέσα από τα οποία θα δοθεί πρόσβαση στον κόσμο.
Το σιντριβάνι στον Δημοτικό Κήπο λειτούργησε μετά από 47 χρόνια με ένα ξεχωριστό τρόπο, αυτό που επέβαλαν οι λεγόμενες Αρχές και η Άγκυρα.
Λίγο πιο κάτω σε παράδρομο της Λεωφόρου Κένεντι όπου δεν επιτρέπεται η είσοδος, αναμένεται να γίνουν τα εγκαίνια αναστήλωσης του τζαμιού Μετζίτ, σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι έχουν και αυτοί τους δικούς τους χώρους στην περίκλειστη πόλη.
Η κυβέρνηση περιμένει να ακούσει τις εξαγγελίες του Ερντογάν για την περίκλειστη πόλη, και αν ο Τούρκος πρόεδρος θα ανακοινώσει υπό τουρκοπριακή Διοίκηση κάποια περιοχή μέσα στο Βαρώσι, και το ενδεχόμενο καλέσματος σε Ελληνοκύπριους για να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους.
Και κάπως έτσι, μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, η ζωή στο Βαρώσι συνεχίζεται, με αλλοίωση της ελληνικότητας, έργα από τον κατοχικό στρατό και εκατοντάδες τουρίστες να διασχίζουν με τα μαγιό τους την πόλη φάντασμα για να πάνε στην παραλία της Χρυσής Ακτής, εκεί που πριν μισό αιώνα, άφησαν τα όνειρα τους οι Αμμοχωστιανοί.
