Ο προβληματισμός όχι μόνο παραμένει, αλλά μεγαλώνει στον ΑΠΟΕΛ μετά την ήττα από την Πάφο, η οποία (ήττα) είναι η τρίτη στη σεζόν, όσα και τα επίσημα παιχνίδια (3) που έχει να πανηγυρίσει νίκη. Έξι παιχνίδια και μόλις δύο νίκες δεν είναι πορεία πρωταθλητισμού, δεν είναι πορεία ΑΠΟΕΛ. Δεν είναι ΑΠΟΕΛ (αυτό που βλέπουμε), όπως είπε και ο εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας, Νεκτάριος Πετεβίνος.
Οι ήττες είναι μεν μέσα στο παιχνίδι, αλλά κάπου έχει ξεφύγει το πράγμα. Η ομάδα σε καμία περίπτωση δεν πείθει ότι μπορεί και ότι κι αν έγινε μέσα στη διακοπή, προφανώς δεν δούλεψε, αφού η εικόνα στο χθεσινό (18/10) παιχνίδι ήταν κάτω του μετρίου.
Μπορεί να ακουστεί κλισέ και χιλιοειπωμένο, αλλά οι ευθύνες βαραίνουν όλους, γιατί αυτό που βλέπουμε σίγουρα δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα ενός. Ούτε και αν... το ήθελε αυτός ο ένας, η καταστροφή που βιώνουν οι «γαλαζοκίτρινοι» είναι χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Ο ΑΠΟΕΛ μοιάζει με βαριά άρρωστο και η γιατρειά για την ώρα δείχνει να είναι... μακριά ή να ομοιάζει με χάπι που δίνουν στον θανατοποινίτη πριν πάει στην καρέκλα, προκειμένου να ηρεμήσει.
Τα όσα λέγονται και γράφονται, μπορεί να χαρακτηριστούν υπερβολικά από μία άλλη σκοπιά, γιατί ακόμη είμαστε στο ξεκίνημα της σεζόν, όμως υπάρχει πλέον δείγμα δέκα επίσημων αγώνων και σίγουρα αυτό που είδαμε μέχρι τώρα, δεν μπορεί να συνεχιστεί, αν θέλει η ομάδα να επιστρέψει στην κορυφή.
Το τι θα γίνει στην πορεία και τι αποφάσεις θα παρθούν είναι ένα θέμα πολυδιάστατο και καθόλου απλό. Ότι είναι να γίνει όμως, πρέπει να γίνει σύντομα, γιατί ήδη χάθηκε πολύτιμο έδαφος και χρόνος.
