Η ερώτηση : Γιατί τον Στίβ Κωνσταντινίδη ;
Η απάντηση: Γιατί όχι ;
Δεν αξίζει μια ευκαιρία στην πατρίδα του ; Δεν κάνει για καμία ομάδα ; Είναι τόσο κακός προπονητής ; Είναι χειρότερος από τόσους ξένους που έχουν έρθει με τυμπανοκρουσίες και έχουν φύγει με νυχτερινή πτήση αφήνοντας πίσω τους το απόλυτο τίποτα ; Είναι θέμα ξενομανίας ή απλά η ποδοσφαιρική Κύπρος έχει αποφασίσει για λόγους άγνωστους και ακατανόητους να γυρίσει την πλάτη σε έναν άνθρωπο, που αν μη τι άλλο έχει έργο να παρουσιάσει;
Επιτυχίες και αποτυχίες μαζί. Έτσι είναι σε όλα τα επαγγέλματα. Όποιος δουλεύει κάνει λάθη.
Ο ιεραπόστολος του ποδοσφαίρου όπως τον αποκάλεσε εύστοχα η FIFA, στην Ινδία ταξίδευε 30 ώρες με το τρένο για να δει παίκτες της εθνικής ομάδας, στο Νεπάλ μάζευε τους ποδοσφαιριστές από τα μονοπάτια των Ιμαλαΐων, ενώ στο Μαλάουι περίμενε τους διεθνείς έως και μία εβδομάδα για να φτάσουν στο κέντρο προετοιμασίας.
Στο Νεπάλ έγινε ο πρώτος ξένος που ο πρίγκηπας Ντίπεντρα του απένειμε την ανώτερη τιμητική διάκριση της χώρας, το μετάλλιο «Ρrabal Gorkha Dakshin Βaahu».Στην Ινδία τα ΜΜΕ τον αποκάλεσαν 13ο θεό των Ελλήνων, στο Μαλάουι τον υποδέχτηκαν σαν τον Έλληνα Ρεχάγκελ, ενώ στην Βρετανία έγραψαν βιβλίο για αυτόν.
To άλμπουμ της προπονητικής ζωής του είναι γεμάτο παράδοξα. Όπως παράδοξο είναι το γεγονός πως τον αγνοούν επιδεικτικά και συστηματικά στην Κύπρο, είτε όταν πρόκειται για κενή θέση στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, είτε όταν υπάρχει κενό σε σύλλογο. Αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο 2010-12 που εργάστηκε στην ΑΠΕΠ, στην Νέα Σαλαμίνα και στον Εθνικό, ουδείς από τότε έχει ασχοληθεί μαζί του.
Είναι κρίμα και άδικο θα έλεγα να μένει στα αζήτητα. Στην τελική ας τον δοκιμάσουν ξανά και ας τον απορρίψουν δια παντός που λέει ο λόγος. Αυτή η άρνηση προς ένα παιδί της Κύπρου- που είναι εδώ, θέλει να μείνει εδώ και όχι να ξενιτευτεί ξανά- χωρίς μάλιστα ιδιαίτερο λόγο είναι αδικαιολόγητη και χωρίς λογική.
