Για έναν άνθρωπο που δεν έπαιξε ποτέ εναντίον της και δεν προπόνησε ομάδα εναντίον της μέχρι να συμπληρώσει 15 χρόνια στην προπονητική του καριέρα, μπορεί να φαίνεται περίεργο το πόσο εμμονικός ήταν κάποτε ο Κάρλο Αντσελότι με τη Λίβερπουλ.
Όταν ο Ιταλός προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης θα οδηγήσει τους πρωταθλητές Ισπανίας, Ευρώπης και κόσμου στο Άνφιλντ απόψε, μπορεί είτε να σκεφτεί εκείνη την πρώτη επίσκεψη στην έδρα των Reds, μια νίκη με 2-0 ως τεχνικός της Τσέλσι το 2010 - είτε τη νίκη στον τελικό του Champions League της περασμένης σεζόν απέναντι στην ομάδα του Κλόπ. Θα θυμηθεί επίσης και αυτό είναι κάτι που δεν το γνωρίζουν πολλοί, ότι εκείνος και η ομάδα του, η Μίλαν, το 2007, προσεύχονταν η Λίβερπουλ να κερδίσει τον ημιτελικό του Champions League, και το έκαναν με την ίδια θέρμη που κάνει κάθε οπαδός της!
Για αυτό το περίεργο συμβάν, υπάρχει όχι μια αλλά πολλές εξηγήσεις.
Ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης έχασε τη μοναδική του ευκαιρία να παίξει με τη Λίβερπουλ ως παίκτης, χάρη σε έναν τραυματισμό στο γόνατο, όταν η τότε ομάδα του, η Ρόμα, την αντιμετώπισε στον τελικό του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1984. Εκείνο το βράδυ, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης, οι «τζιαλορόσι» έφυγαν ηττημένοι.
21 χρόνια αργότερα, η Μίλαν του Αντσελότι είχε παίξει αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «τέλειο ποδόσφαιρο» για να προηγηθεί κόντρα στη Λίβερπουλ με 3-0 στο ημίχρονο του τελικού του Champions League το 2005 στην Πόλη. Η συνέχεια γνωστή. Η Λίβερπουλ έκανε το θαύμα της Κωνσταντινούπολης και σήκωσε το τρόπαιο.
Φανταστείτε το τραύμα και τα απωθημένα που του άφησε...
Στην αυτοβιογραφία του γράφει: «Εκείνη την εποχή (σ.σ. 2007), "προπονούσα" δύο ομάδες! Επισήμως τη Μίλαν, αλλά με την καρδιά μου τη Λίβερπουλ! Υποστήριζα και εμάς και αυτούς. Μέχρι τώρα, ήταν μια εμμονή: Το σκεφτόμουν διαρκώς. Με το ένα μάτι στη Μίλαν και με το άλλο στη Λίβερπουλ».
Η κατάσταση κορυφώθηκε όταν οι «κόκκινοι» του Ράφα Μπενίτεθ έφτασαν στον ημιτελικό του 2007 απέναντι στην Τσέλσι. Γράφει ο Αντσελότι: «Τριάντα μανιακοί, ήμασταν, μπροστά στην τηλεόραση καθώς η Λίβερπουλ έπαιζε τον επαναληπτικό ημιτελικό, ενώ όλοι μας φωνάζαμε "Λίβερπουλ...” και καταριόμασταν την Τσέλσι στην κόλαση. Δεν υπήρχαν μπύρες και ρέψιμο, αλλά υπήρχαν όλα τα υπόλοιπα και όλα πήγαν όπως προσευχόμασταν να πάνε. Η Λίβερπουλ έφτασε στον τελικό, οπότε και κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και σκεφτήκαμε όλοι το ίδιο πράγμα: "Έχουμε ήδη κερδίσει!"».
Ο Αντσελότι θα έπαιρνε την εκδίκησή του μερικές εβδομάδες αργότερα στον τελικό της Αθήνας, αλλά η εμμονή του δεν σταμάτησε εκεί. Ο Καρλέτο μετακόμισε στο Μέρσεϊσαϊντ το 2019, ως προπονητής της Έβερτον και έγινε ο πρώτος προπονητής του συλλόγου μετά από 10 χρόνια που νίκησε τη Λίβερπουλ και ο πρώτος που οδήγησε τους «μπλε» σε νίκη στο Άνφιλντ από το 1999!
Το αποκορύφωμα των περιπετειών του Ιταλού ποδοσφαιράνθρωπου απέναντι στη Λίβερπουλ, ήρθε τον περασμένο Μάιο στο Παρίσι. Η Ρέαλ πήρε το τρόπαιο απέναντι στη Λίβερπουλ. Ακόμα μια νίκη-κάθαρση για τον Αντσελότι απέναντι στην ομάδα που λατρεύει να μισεί. Το πάθος για εκδίκηση.
Το σκηνικό είναι ξανά έτοιμο. Μόνο που απόψε η εκδίκηση είναι ένα συναίσθημα που το βιώνουν ο Κλόπ και οι παίκτες του. Λέτε ο Γερμανός και οι ποδοσφαιριστές του να πανηγύριζαν και να ούρλιαζαν όταν η κλήρωση τους έφερε αντιμέτωπους με τους Μαδριλένους; Μπορεί και να έγινε. Άλλωστε η εκδίκηση ήταν αυτή που έκανε προσωρινά οπαδό της Λίβερπουλ τον ίδιο τον Κάρλο Άντσελότι...
Πηγή φωτό: AP
