Μητρότητα: ο ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης. Είναι ίσως η πιο ιερή έννοια στον κόσμο, και όχι άδικα αφού η αγκαλιά και το φιλί της μάνας μπορούν να κάνουν… «θαύματα», να απαλύνουν τον πόνο και να κάνουν ένα παιδί να νιώσει μοναδικό και ασφαλές!  

Η αγάπη της μάνας για το παιδί που μεγαλώνει είναι αστείρευτη. Πόσο μάλλον, όταν τα παιδιά είναι έξι, αυτή πολλαπλασιάζεται και το σπίτι πλημμυρίζει με χιλιάδες συναισθήματα.

Μια τέτοια μανούλα και η Κλεοπάτρα Παναγιώτου από τη Γιόλου της Πάφου, μια νεαρή, πολύτεκνη κοριτσομάνα!

«Έχω έξι κοριτσάκια, η Ηλιάνα είναι 11, η δεύτερη η Μαρία Ραφαελία είναι 8, οι δίδυμες η Άντρια και η Φρίξα είναι 7, η Αμαρυλλίς έκλεισε τα 5 και η Μιχαηλία 4 ετών.»

Οι προκλήσεις για μια σύγχρονη μητέρα είναι τεράστιες και καθημερινές. Οι ρόλοι που αναλαμβάνει είναι πολλοί, της δασκάλας, της νοσοκόμας, της μαγείρισσας, της καθαρίστριας και φυσικά της μαμάς.

«Οι προκλήσεις είναι πολλές, το άγχος, η κούραση να μη λείψει τίποτα από τα παιδιά σου, γενικά η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την οικογένεια να τα έχεις όλα έτοιμα.»

Η μέρα της ξεκινά από πολύ νωρίς το πρωί και τελειώνει στις 11:30 το βράδυ. Το πρόγραμμα της απαιτητικό και δύσκολο, με πολλές όμως στιγμές χαράς και ευτυχίας. 

«Εγώ ξυπνώ 4:30 το πρωί, να ετοιμαστώ εγώ, να ετοιμάσω τις βαλίτσες τους, το φαγητό τους για να τα έχω όλα έτοιμα και τους ξυπνώ 6:40 για να προλάβουμε να ντυθούμε να ετοιμαστούμε να είμαστε έτοιμοι. Η μέρα μας τελειώνει κοντά στις 10:30 για τα μωρά, εγώ θέλω ακόμα μια ώρα να ηρεμήσω.»

Τις μεγαλώνει με τρυφερότητα, στοργή και αξίες. Όταν επέρχεται η κούραση και η υπομονή αρχίζει να εξαντλείται, οι μπαταρίες φορτίζουν κατα τρόπο… «μαγικό» 

«Η δύναμη μου αντλείται σίγουρα από τα παιδιά μου, το χαμόγελο τους, η αγάπη τους, η αγκαλιά τους, όλα αυτά σου χαρίζουν τη δύναμη να συνεχίσεις, να ξυπνήσεις με το χαμόγελο και να συνεχίσεις τη μέρα και την καθημερινότητα.»

Η Κλεοπάτρα, δεν είναι μόνο σύζυγος, πολύτεκνη και εργαζόμενη αλλά και εθελόντρια, με μεγάλη εμπλοκή στα κοινά της κοινότητας και του σχολείου όπου φοιτούν τα κορίτσια της.  Καταφέρνει να ισορροπεί όλους τους ρόλους και να τους φέρνει εις πέρας με επιτυχία.

«Είναι σαν εσωτερική ανάγκη από εμένα, θέλω να το κάνω γιατί νιώθω ότι προσφέροντας έρχεται σου πίσω και στο πολλαπλάσιο, και θέλω να με βλέπουν και τα παιδιά μου ότι προσφέρω για να μαθαίνουν και εκείνα.»

Για τα κορίτσια της, είναι το πρότυπο, η φίλη τους, η ηρωίδα τους. Τη θαυμάζουν μας λένε, γιατί είναι πάντα ήρεμη και χαρούμενη!

– Πώς ονειρεύεσαι την οικογένεια σου σε 10 – 20 χρόνια;
– Θέλω να έχουν υγεία, τίποτα άλλο, και εγώ θα είμαι δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν και να είναι ευτυχισμένες.

Μαζί με το σύζυγο της Μάριο Ευσταθίου, αντιμετωπίζουν τις όποιες δυσκολίες με ενότητα. Με σεβασμό ο ένας προς το πρόσωπο του άλλου και με ένα μεγάλο χαμόγελο προχωρούν στο μονοπάτι που χάραξαν.

«Είναι δύσκολο, είναι χαρά τα μωρά είναι όλο γυναίκες, προσπαθώ ό,τι μπορώ να βοηθώ, όχι και πολλά πράγματα ότι μπορώ βοηθώ. Είναι η γυναίκα της ζωής μου, την ευχαριστώ πάρα πολύ, δυσκολεύεται με τα μωρά, εγώ με τις δουλειές μου δεν πολύ μπαίνω σπίτι, αλλά μαζί και οι δυο προσπαθούμε για το καλύτερο. Άργησα να παντρευτώ και βρέθηκε με επτά γυναίκες!»

Η προσφορά της κάθε μητέρας είναι αδιαμφισβήτητα πολύτιμη, τόσο για τα παιδιά της, όσο και για την κοινωνία ευρύτερα. 

«Η αναγκαία στήριξη από το κράτος δεν υπάρχει, μπορεί να υπάρχει κάποια βοήθεια αλλά χρειάζονται περισσότερες προσπάθειες. Μια πολύτεκνη οικογένεια έχει ανάγκες όχι μόνο οικονομικές αλλά και σε υποδομή, και σε θέματα μάθησης και υγείας όλα αυτά που δεν τα βρίσκεις.»

Και στέλνει το δικό της μήνυμα στα ζευγάρια που θέλουν να μεγαλώσουν την οικογένεια τους αλλά διστάζουν λόγω των δυσκολιών της σύγχρονης εποχής.

«Να σκέφτονται θετικά, το κάθε παιδί είναι ένας καινούργιος κόσμος είναι μια πρόκληση, είναι όμορφο να έχεις μια μεγάλη οικογένεια μπορεί να είναι δύσκολο να θέλεις την ψυχική δύναμη την αντοχή, όλα αυτά, αλλά με τον κατάλληλο προγραμματισμό την αγάπη και όλα, που θα δεις τα μωρά σου το χαμόγελο, την αγκαλιά, όλα αυτά αποκτάς τη δύναμη. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, φτάνει να το θέλεις.»

Όταν οι ξένοι συνειδητοποιούν πόσο μεγάλη είναι η οικογένεια της, μένουν έκπληκτοι και τη συγχαίρουν, όπως και εμείς! 

«Πριν λίγο ήμασταν σε βάφτιση και μόλις μπήκαμε στο κέντρο, το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν, συγνώμη να σε ρωτήσω, είναι και οι 6 δικές σου; Μπράβο, Μπράβο.»