Απανωτά είναι τα «χτυπήματα» που δέχεται σχεδόν καθημερινά η ψυχολογία των παιδιών μας. Πανδημία, εγκλεισμός και πόλεμος έχουν «θορυβήσει» τους γονείς, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν την όλη κατάσταση, καταβάλλοντας προσπάθειες να πράξουν το ορθότερο για τα παιδιά τους.
Έντονο προβληματισμό προκαλεί και η έκταση που έχει πάρει η υπόθεση θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα, όπου κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία από πρόθεση στο ένα από τα τρία κορίτσια, είναι η ίδια η μητέρα.
Μια υπόθεση που έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο αλλά και τις ψυχές πολλών ανθρώπων. Ίσως και των παιδιών μας, με το ερώτημα - «γιατί μια μητέρα να σκοτώσει τα παιδιά της;» - να πλανάται στα μυαλουδάκια τους.
«Είναι ένα ερωτήματα που είναι φυσιολογικό να προκύψει στα παιδιά κάθε ηλικίας» επισημαίνει μιλώντας στο Alphanews.Live ο σχολικός ψυχολόγος Γιώργος Πογιατζής.
Μιλώντας για τη συγκεκριμένη υπόθεση και ερωτηθείς πως θα πρέπει οι γονείς να διαχειριστούν τα όσα μαθαίνουν τα παιδιά τους, ανέφερε τα εξής:
«Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψιν μας ότι σε κάθε ηλικία θα πρέπει να απαντήσουμε με ένα ειδικό, ξεχωριστό τρόπο γιατί ακριβώς η κάθε ηλικία αντιλαμβάνεται τα θέματα της οικογένειας διαφορετικά, όπως και τα θέματα της ζωής, του θανάτου, των διαπροσωπικών σχέσεων. Οπόταν το καλύτερο δυνατό είναι να προσαρμόσουμε πρώτα τη δική μας απάντηση στο ανάλογο, αντίστοιχο αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού» εξήγησε ο κος Πογιατζής.
Μεταξύ άλλων θα ήταν καλό να:
- Μιλήσουμε στα παιδιά με λέξεις, λόγια και εκφράσεις που να κατανοεί.
- Στις πιο μικρές ηλικίες είναι περισσότερο αναμενόμενο ότι θα πρέπει να γίνεται μια επίκληση στο συναίσθημα ενώ
- στις πιο μεγάλες ηλικίες θα προσπαθούν να το δουν από την οπτική του άλλου.
«Άρα ανεξαρτήτως ηλικίας του παιδιού, οι απαντήσεις μας πρέπει να είναι ειλικρινείς, περιεκτικές, πρέπει να είναι απαντήσεις που να διασφαλίζουν την αγάπη της δικής μας οικογένειας και την ασφάλεια της, μπορούμε να κάνουμε αναφορά ότι κάποιες φορές οι άνθρωποι μπορεί να εκφράζονται με τρόπο που να μην είναι λογικός, να μην είναι το αναμενόμενο..»
Στην περίπτωση που το παιδί μας, επιμένει λίγο περισσότερο, ο κος Πογιατζής υπογράμμισε πως θα μπορούσε ο γονιός να συζητήσει τέτοιου είδους θέματα με το παιδί του, εξ αφορμής του συγκεκριμένου περιστατικού, ώστε να του δοθεί η δυνατότητα να εκφράσει τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις ανησυχίες του.
«Επίσης δεν πρέπει να νιώθουμε εμείς άσχημα που δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε όλες τις ερωτήσεις, μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε την ανησυχία και τον προβληματισμό των παιδιών.»
Η σημασία της πρόληψης και της καλής επικοινωνίας
Παράλληλα ο σχολικός ψυχολόγος αναφέρθηκε στη σημασία της πρόληψης, όπου οι γονείς θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες ώστε να περιορίσουν την πρόσβαση στη πληροφόρηση. Πιο συγκεκριμένα όπως ανέφερε ο κος Πογιατζής, «επειδή ζούμε σε μια εποχή όπου η πρόσβαση στην πληροφορία είναι πάρα πολύ εύκολη και τούτη πρόσβαση δύσκολα φιλτράρεται, κάνει το ρόλο ενός γονιού ακόμη πιο δύσκολο, με την έννοια ότι πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Ο κάθε γονιός πρέπει να κινείται σε ένα πλαίσιο στο οποίο να προσπαθεί να προλαβαίνει από την μια και από την άλλη να ελέγχει την άκρατη πρόσβαση στη πληροφόρηση. Πώς γίνεται αυτό; Δεν συζητάμε τα ίδια πράγματα μπροστά στα παιδιά, δεν έχουμε ανοιχτή την τηλεόραση να προβάλει ειδήσεις με διάφορα από όσα συμβαίνουν…δεν αφήνουμε τα παιδιά χωρίς υποστήριξη μετά από ενημέρωση για αρνητικά γεγονότα.»
Τέλος ο κος Πογιατζής αναφέρθηκε στη σημασία της καλής επικοινωνίας των παιδιών με τους γονείς του. «Κάθε φορά, ανεξαρτήτως του γεγονότος και της αφορμής, αναδεικνύεται η σημασία της καλής επικοινωνίας εντός της οικογένειας, αναδεικνύεται η ανάγκη για σωστή και καλή υποστήριξη προς τα παιδιά αλλά και παράλληλα της υποστήριξης προς τους γονείς.»
