Πόσο κινδυνεύει η Κύπρος από την εκτόξευση πυραύλων από το Ιράν στο Ισραήλ; Τι όπλα χρησιμοποιούνται; Υπάρχει ραδιοενεργός μόλυνση;
Τις απαντήσεις δίνει μιλώντας στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ο Καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής και Οπλικών Επιστημών και Διευθυντή του Κέντρου Ελέγχου όπλων και εκρήξεων Θεόδωρος Λιόλιος.
Κινδυνεύει η Κύπρος;
«Δεν δικαιολογείται ο πανικός ή η ένταση που υπάρχει στην Κύπρο και στην Ελλάδα διότι ούτε στόχος είμαστε, ούτε μπορούμε να εμπλακούμε με κάποιο τρόπο σε αυτό τον πόλεμο. Άρα λοιπόν προτείνω ηρεμία, δεν ανησυχώ ιδιαίτερα. Σίγουρα τα καταφύγια καλό είναι να τα ελέγξει κανείς αλλά όχι όμως ότι ανησυχούμε να δεχτούμε κάποια επίθεση.»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Εξηγεί ότι το ακραίο σενάριο που θα μπορούσε να ανησυχήσει κάποιον, πάρα πολύ ακραίο, είναι κάποιος πύραυλος του Ιράν ο οποίος δεν αναχαιτίστηκε επιτυχώς να έχει εκτραπεί της πορείας του και να βρει το δρόμο του σε κάποια άλλη περιοχή, όμως τονίζει ότι πρόκειται για ακραίο σενάριο.
Ο κ. Λιόλιος σημειώνει ότι η αναχαίτιση γίνεται ατμοσφαιρικά, πάρα πολύ ψηλά στο Ισραήλ και κατά συνέπεια, μια μικρή γωνία εκτροπής μπορεί να οδηγήσει σε ένα πύραυλο, σε μια κεφαλή η οποία μπορεί να φτάσει και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, ωστόσο αυτό θεωρείται ακραίο και μάλλον απίθανο σενάριο που δεν δικαιολογεί κανένα πανικό και καμία αγωνία.
«Αν υπάρξει επίθεση θα είναι εναντίον των πολεμικών πλοίων της Αμερικής τα οποία βρίσκονται στο Αιγαίο αυτή τη στιγμή και βοηθούν στην αναχαίτιση των βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν, αλλά και αυτό είναι μάλλον απίθανο διότι αυτό θα σήμαινε επίθεση του Ιράν εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλαδή την απόλυτη καταστροφή του Ιράν αν εμπλακεί η Αμερική με επιθετικό τρόπο.»
Ο κ. Λιόλιος δηλώνει έκπληκτος από το γεγονός ότι Διεθνείς Οργανισμοί Ασφαλείας, όπως ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας, δεν έχουν καταδικάσει την επίθεση.
«Είμαι απολύτως αντίθετος στις επιθέσεις των πυρηνικών εγκαταστάσεων διότι θα δημιουργήσουν μια μεγάλη, βρώμικη ραδιολογική βόμβα, αν τελικά χτυπηθούν εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας. Θα διαρρεύσει το ραδιολογικό υλικό σίγουρα εντός του Ιράν και ενδεχομένως και σε άλλες περιοχές του Περσικού κόλπου με αποτέλεσμα να έχουμε περιβαλλοντικές επιπτώσεις τεραστίων διαστάσεων.»
Και εξηγεί την τακτική που χρησιμοποιείται από το Ιράν εναντίον του Ισραήλ, με υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους.
«Οι υπερ-υπερηχητικοί πύραυλοι είναι αυτοί που κατάφεραν να διασπάσουν σε κάποιο βαθμό την αντιβαλιστική ασπίδα του Ισραήλ, τουλάχιστον κατά 10%. Δηλαδή βλέπουμε δεκάδες βαλλιστικούς πυραύλους τελικά να επιτυγχάνουν και να βρίσκουν το στόχο τους εντός του Ισραήλ. Έχουν χιλιάδες πυράύλους, άρα λοιπόν ίσως και εκατοντάδες τελικά να βρούν το στόχο τους.»
Αναφέρει ότι η τακτική στηρίζεται σε τρεις συνιστώσες. Αρχικά εκτοξεύονται πύραυλοι Shahed που έχουν μικρή ταχύτητα, παράλληλα εκτοξεύονται πύραυλοι Cruise οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη ταχύτητα και μετά εκτοξεύονται βαλλιστικοί πύραυλοι, κυρίως συστήματα Φατάχ και άλλα υπερ-υπερηχητικά, ώστε να φτάσουν μαζί στο Ισραήλ και να προκαλέσουν κορεσμό της αντιβαλλιστικής άμυνας.
Εξηγεί ότι η κεφαλή ενός βαλλιστικού πύραυλου μπορεί να μεταφέρει έναν και πλέον τόνο εκρηκτικών. Η κεφαλή του πύραυλου βγαίνει εκτός της ατμόσφαιρας, γίνεται προσπάθεια αναχαίτισης και αν αποτύχει, εισέρχεται και πάλι στην ατμόσφαιρα, απελευθερώνει μικρότερες κεφαλές οι οποίες οδεύουν σε διαφορετικούς στόχους.
«Μπορούν δηλαδή να εξαφανίσουν και ένα μικρό οικοδομικό τετράγωνο. Γι’ αυτό βλέπετε αυτές τις λάμψες πολύ συχνά. Άρα λοιπόν έχουμε μέχρι και 300 m ακτίνες καταστροφής.»
Εφαρμόζοντας το παράδειγμα στην πλατεία Συντάγματος, σε περίπτωση που χτυπήσουν 500kg εκρηκτικών, θα υπάρξει ζώνη καταστροφής 30 μέτρων, σε μια ακτίνα 50 μέτρων θα προκληθούν βλάβες στην υγεία των ανθρώπων και σε μια ακτίνα 150 μέτρων θα σπάσουν τα κρύσταλλα.
«Ένα νέο Τσερνόμπιλ»
Επισημαίνει ότι το πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικών του Ιράν, το Μπουσέρ δεν καταστράφηκε αφού δεν χτυπήθηκε από το Ισραήλ.
«Αυτή τη στιγμή ο αντιδραστήρας των Μπουσέρ αν χτυπηθεί -που δεν θα το κάνουν πιστεύω- θα προκληθεί ένα καινούργιο Τσερνόμπιλ και αυτό θα επηρεάσει όλο τον περσικό κόλπο, το Κατάρ και άλλες αραβικές χώρες που θα αντιδράσουν. Αυτός ο πυρηνικός αντιδραστήρας παραμένει άθικτος, περιέχει πυρηνικά καύσιμα, έχει και πυρηνικά απόβλητα και δεν υπάρχει κανένας στρατιωτικός στρατηγικός λόγος να χτυπηθεί. Αν χτυπηθεί θα είναι μία τρέλα, ένα οικολογικό έγκλημα το οποίο βέβαια θα πρέπει να προκαλέσει την αντίδραση όλης της διεθνούς κοινότητας.»
Ο κ. Λιόλιος παρουσιάζει τα συστήματα τα οποία χρησιμοποιούν οι Ισραηλινοί, BLU 109, το οποίο δεν χρησιμοποιείται και το οποίο διαθέτουν Κύπρος και Ελλάδα. Το GBU 28 το οποίο χρησιμοποιήθηκε πολύ στην Γάζα.
Εκείνο που δεν έχουν οι Ισραηλινοί και το ζητούν από τις ΗΠΑ είναι το GBU 57 το οποίο είναι υπερόπλο που μπορεί να φτάσει μέχρι και 100 m βάθος για να μπορέσει να καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις.
«Δεν έχει χρησιμοποιηθεί αυτό το όπλο ακόμη. Αν το δούμε σημαίνει η εμπλοκή των Αμερικανών. Είναι αυτό το όπλο εδώ Αν ακούσετε B2 βομβαρδιστικά τα οποία φέρουν τη GBU 57 σημαίνει εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών και απόλυτη καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Αυτή η βόμβα είναι η πιο διατρητική του κόσμου που υπάρχει σήμερα, το έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν το έχουν δώσει ακόμη στο Ισραήλ.»
Εξηγεί ότι χτυπώντας το έδαφος αυτή η βόμβα των 14 περίπου τόνων φτάνει σε ένα βάθος που μπορεί να είναι και 100 m, αν και οι πληροφορίες λένε ότι είναι πάνω από 100 m οι εγκαταστάσεις του Ιράν. «Παρόλα αυτά σίγουρα η δόνηση που θα προκαλέσει, ακόμα και αν δεν φτάσει το εκρηκτικό, εκεί θα είναι καταστροφική», τονίζει.
Πακιστάν, Ινδία, Βόρειος Κορέα
Ο κ. Λιόλιος αναφέρει ότι πλέον θα αναμένουμε να δούμε τι θα συμβεί με το Πακιστάν, την Ινδία και τη Βόρειο Κορέα κι εξηγεί:
«Αν τελικά καταρρεύσει το καθεστώς στο Ιράν αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε ένα φιλοδυτικό περιβάλλον το οποίο θα ελέγχεται από τη Δύση και από το Ισραήλ ίσως σε εκείνη την περιοχή και έτσι το Πακιστάν θα βρεθεί ανάμεσα σε ένα φιλοδυτικό Ιράν και στην Ινδία που δεν το συμφέρει καθόλου. Γι’ αυτό τους είδαμε τώρα να αφυπνίζονται και να λένε ότι θα βοηθήσουν το Ιράν με βαλλιστικούς πυραύλους. Το ίδιο ισχύει και για τη Βόρειο Κορέα η οποία ως στρατιωτική χώρα εμφανίζεται πλέον να εξάγει μια στρατιωτική βοήθεια, όπως έγινε στη Ρωσία και δεν θα παραξενευτούμε να το κάνει και στο Ιράν, δηλαδή να δώσει βαλλιστικούς πυραύλους και να δημιουργήσει έτσι ένα καθεστώς βοήθειας γιατί χρησιμοποιεί και τα καύσιμα του Ιράν όπως ξέρουμε.»
Σχολιάζει ότι δεν βλέπει να τελειώνει γρήγορα αυτός ο πόλεμος και πως ο γρηγορότερος τρόπος που βλέπει είναι η συνθηκολόγηση των δύο πλευρών να συνεχιστεί το πυρηνικό πρόγραμμα.
«Αλλά σίγουρα το καθεστώς του Ιράν έχει δεχτεί ένα σοβαρό πλήγμα που δεν θα το αφήσει αλόβητο.»
Και επισημαίνει ότι το Ισραήλ παραμένει ο φυσικός μας σύμμαχος απέναντι στην Τουρκία.
«Η Τουρκία θα είναι το νέο Ιράν. Η Τουρκία θα κάνει τον πυρηνικό αντιδραστήρα. Θα κάνει και αυτό όπως το Ιράν εργοστάσια εμπλουτισμού με φυγοκεντριστές ουρανίου και καθώς θα προσπαθεί να πυρηνικοποιηθεί, γιατί θα κάνει στο μέλλον πυρηνικά όπλα η Τουρκία, το Ισραήλ θα αντιδράσει. Θα γίνει το ίδιο με το Ιράν, δεν θα μπορέσει το Ισραήλ να δεχτεί μια Τουρκία με πυρηνικά όπλα.»
Απέτυχε το Iron Dome;
Ερωτηθείς αν τα πλήγματα καταδεικνύουν ότι το Iron Dome δεν έχει αντοχές, ο κ. Λιόλιος εξηγεί τον τρόπο με τον οποίον οι υπερ-υπερηχητικοί πύραυλοι καταφέρνουν να το διαπεράσουν για να προσθέσει ότι τα υπέρ-υπερηχητικά συστήματα είναι συστήματα τα οποία κινούνται με ταχύτητες πάνω από 5 ή 8 ταχύτητες του ήχου και ο υπέρυπεχητικός πύραυλος δεν αναχαιτίζεται με τα γνωστά αντιβαλλιστικά συστήματα.
Ραδιολογική μόλυνση
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ένας βαθμός ραδιολογικής μόλυνσης της περιοχής», επισημαίνει και εξηγεί το σκεπτικό του Ισραήλ όταν επιτέθηκε.
«Σκέφτηκε ότι επειδή είναι υπόγειες οι εγκαταστάσεις, αν καταστραφούν πολύ βαθιά μέσα στο έδαφος δεν θα έχουμε ραδιενεργό μόλυνση και ραδιενεργό διαρροή. Παρόλα αυτά όμως το υπέδαφος μολύνεται, υπάρχει και ένας θύλακας ραδιενεργούς μόλυνσης ο οποίος θα παραμείνει για αιώνες ίσως και αυτό ήταν το πρόβλημα. Δεν χτυπούμε ραδιολογικές εγκαταστάσεις, πυρηνικές εγκαταστάσεις διότι μετά πρέπει να γίνουν διαδικασίες απολύμανσης.»
Και διερωτάται γιατί δεν αντιδρά η διεθνής κοινότητα.
