Της Αλεξάνδρας Παύλου
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Όσοι είναι στην ίδια μοίρα μαζί μου, με την τελευταία δύναμη που μας απομένει κάνω αυτή την έκκληση... Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να επιβιώσει, με αυτές τις συνθήκες για πολλές ημέρες."
Είναι μια Ελληνίδα της Μαριούπολης. Η Μαρίνα, ζει και εργάζεται στην Κύπρο τα τελευταία 22 χρόνια. Εδώ και 10 μέρες παλεύει ακατάπαυστα να επικοινωνήσει με την οικογένεια της, στην Μαριούπολη, χωρίς καμία ανταπόκριση.
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Είναι όλη η οικογένεια μου εκεί, είναι η μητέρα μου, είναι τα αδέλφια μου, είναι τα ξαδέλφια μου, η οικογένεια του αδελφού μου, είναι όλοι εκεί…"
Φόβος, Αγωνία. Η Μαρίνα δε ξέρει αν η μητέρα, ο αδελφός, τα ανίψια της ζουν και είναι καλά. Δε ξέρει καν που μπορεί να βρίσκονται για να τους ψάξει.
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Η κατάσταση έγινε πάρα πολύ επικίνδυνη και μιλώντας στο τηλέφωνο μαζί του, άκουγα τους βομβαρδισμούς και τους πυροβολισμούς. Τον ικετέψαμε μαζί με τον πατέρα μου να φύγει, να σωθεί... Την τελευταία επικοινωνία που είχα με το γιο του αδελφού μου και τον ρώτησα Γιάννη ποιος σας βομβαρδίζει και μου είπε θεία μου, δεν ξέρω…"
Ο αδελφός της φεύγει από το Σαρτανά και κατευθύνεται προς την Μαριούπολη, εκεί όπου είχαν καταφέρει να διαφύγουν η μητέρα και τα ανίψια της, μαζί με γείτονες και όσους ανθρώπους είχαν την ανάγκη να μετατρέψουν το σπίτι της Μαρίνας στη Μαριούπολη, σε καταφύγιο.
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Το μόνο πράγμα που μου είπε ο αδελφός μου την τελευταία φορά που μιλήσαμε, ήταν ότι πρόλαβε να αφήσει το σκύλο του ελεύθερο, για να μην πεθάνει δεμένος ο σκύλος, να πάει να κρυφτεί κάπου ή να πάει να βρει φαγητό… δεν ήθελε να τον αφήσει δεμένο…"
Ανθρώπινο δράμα. Άνθρωποι κρυμμένοι σε καταφύγια, ζεσταίνονται με τις ανάσες τους, ψάχνουν για λίγες σταγόνες νερού.
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Μαζεύουν νερό από τις στέγες, από τα αυτοκίνητα, μαζεύουν χιόνι, το λιώνουν για να πιούν, προσπαθούν να βρουν λίγο νερό από τη θάλασσα, φαγητό δεν υπάρχει, αποτυγχάνουν τη μία προσπάθεια μετά την άλλη για να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια εκεί."
Αναζητούν φίλους, αναζητούν την οικογένεια τους. Ζουν και αναβιώνουν εικόνες της τουρκικής εισβολής του 1974.
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Μη έχοντας καμία επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους, έχουμε αντιληφθεί και βιώσει τον πόνο της κάθε Κύπριας μητέρας, αδελφής, κόρης, η οποία για τόσα χρόνια δε γνωρίζει την τύχη του γιού του αδελφού…"
Ζητά την παρέμβαση της Κύπρου.
Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Θεωρούμε ότι η Κύπρος μπορεί να βγάλει τη φωνή να εισακουστεί, η δική μας δεν εισακούγεται στους διεθνείς οργανισμούς.."
Μία επιστολή με δάκρυα απελπισίας, απέστειλε η Μαρίνα στον Υπουργό Εξωτερικών για άμεση αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Επιστολή προς ΥΠΕΞ
"Η αγωνία που βιώνουμε για τις μητέρες, τις αδελφές και τα παιδιά μας, μας οδηγεί στην απέλπιδα προσπάθεια, να τους βοηθήσουμε και μη έχοντας άλλες δυνατότητες απευθυνόμαστε σ’ εσάς να μεσολαβήσετε, ώστε να τους δώσουν διέξοδο απελευθέρωσης από τον κλοιό."Μαρίνα Γεωργίου Σιαπουρμα - Ελληνίδα της Μαριούπολης
"Όπου μπορεί όποιος μπορεί να βοηθήσει, να βγάλουμε τους ανθρώπους από εκεί, γιατί δε φταίνε σε τίποτε, είναι πέραν των πολιτικών συνόρων, δεν τους ενδιαφέρει το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν."
