Του Γιάννη Ξενοφώντος
2.750 τόνοι νιτρικού αμμωνίου, μια φοβερή έκρηξη, 211 νεκροί, 6 χιλιάδες τραυματίες... μια τραγωδία για την οποίαν η δικαιοσύνη δεν απονεμήθηκε ποτέ...
Με αυτές τις σκέψεις, 9 μήνες μετά τη φονική έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού, ο αμερικανός καλλιτέχνης, Μπρέντι Μπλάκ, δημιούργησε ψηφιακά τα πορτρέτα 204 θυμάτων, τα οποία ανήρτησε στο κέντρο της λιβανικής πρωτεύουσας, πλησίον του σημείου της τραγωδίας.
Μπρέντι Μπλακ - Καλλιτέχνης
Η δουλειά εδώ δεν έχει τελειώσει. Η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί. Είναι ακόμη σε εξέλιξη (η διαδικασία) και έτσι ήθελα η απεικόνιση να δίνει την αίσθηση ότι είναι σε εξέλιξη, ότι είναι ατελής.
Τα θύματα δεν είναι πλέον αριθμοί. Έχουν πρόσωπα, τα οποία αποτυπώνονται στο μυαλό των περαστικών. Το χαμόγελό τους, παρόλο που έσβησε για πάντα, παραμένει ζωντανό να θυμίζει πόσο άδικα χάθηκαν.
Για τις οικογένειες των νεκρών, αυτό το χαμόγελο είναι η πιο ηχηρή υπενθύμιση της τραγωδίας.
Τζορτζ Μπεζντιτζάν - Πατέρας Θύματος
Με αυτό τον τρόπο, ο λαός μπορεί να ξυπνήσει... να δει ότι υπήρξαν άνθρωποι που πέθαναν. Ήταν άνθρωποι υπαρκτοί, ήταν ευτυχισμένοι και έσφιζαν απο ζωή, μέχρι που έφυγαν.
Με δάκρυα στα μάτια, γονείς αντικρίζουν το σκίτσο του παιδιού τους και δακρύζουν. Ένα χάδι στη ζωγραφιά και ένα φιλί στο αδικοχαμένο σπλάχνο τους.
Σούζαν Μπεζντιτζάν - Μητέρα Θύματος
Είναι ωραίο που κάποιος θυμάται την Τζέσικα μου και όλα τα θύματα. Είναι ωραίο που όλοι θα θυμούνται.
Ο καλλιτέχνης, που ζει στον Λίβανο τα τελευταία 6 χρόνια, εμπνεύστηκε – όπως εξομολογείται – απο τους συγγενείς των θυμάτων, που θρηνούσαν πάνω από τη φωτογραφία του δικού τους ανθρώπου.
Επέλεξε, έτσι, μέσω της τέχνης του να ζητήσει απονομή δικαιοσύνης σε μια χώρα, όπου για δεκαετίες επικρατούσε καθεστώς ατιμωρησίας. Πέτυχε, όμως, κάτι πολύ μεγαλύτερο... να επουλώσει με ένα χαμόγελο – έστω και λίγο – εκατοντάδες τσακισμένες ψυχές.
